Zomervakantie en meer...

Ha lieve mensen in Nederland,

Het is hier nu echt zover: de zomervakantie van 6 weken is aangebroken voor de schoolkinderen. Verschillende afsluitende vieringen van de scholen heb ik meegemaakt: de afsluitpartijtjies. Op een methodistische school waar een afsluitend feest werd gehouden; lekker op z’n Afrikaans. Overal lukraak kraampjes met lekkernijen, half uur wachten tussen optredens van zingende en dansende kinderen. Bonnetjes om mee te betalen werden door tralies verkocht om diefstal te voorkomen. Toen ik een blik in de lokalen wierp, vergeleek ik de oude stoeltjes, verroeste tafels met zeilen eroverheen en overal spullen even met onze lokalen met aangepaste hoogte van tafels en stoelen voor de kids, digiborden, computers en gevulde kasten met ontwikkelingsmateriaal… Grote contrasten! Wel heb ik echt genoten van de dans- en zingkunsten van de kids: wat een ritme en beweging zit er in deze kinderen zeg. Op een andere school werd met de hele school buiten een uitreiking gehouden voor de beste resultaten per vak en per graad. Per vak en per graad werden de beste resultaten beloond met een certificaat en hard applaus. Elke leerling kreeg naast het rapport ook een grote schoenendoos vol met presents: van tandenborstels tot kleding en van snoep tot spelletjes. Dit is allemaal bij elkaar gebracht en gesponsord door particulieren en bedrijven. Een auto vol met 9 kinderen die net hun box met christmaspresents hebben ontvangen, geeft een behoorlijke drukte kan ik je vertellen.

Om de vakantie te vieren en afscheid te nemen van een aantal kinderen die naar huis gaan of voor de vakantie weg zijn, hebben we een goodbye-party gehouden. ’s Middags spelletjes doen op het soccerveld, met z’n allen pannenkoeken eten in de schuur en daarna film kijken. Een feest voor de kids. Ook het nieuws dat we deze week gaan kamperen werd met luid gejuich ontvangen. De benodigdheden en de kampeerkosten hiervoor zijn betaald met mijn sponsorgeld wat over was. Nogmaals erg bedankt hiervoor, ik weet zeker dat het kamperen onvergetelijk wordt voor deze kinderen. De meeste kinderen hier zijn nog nooit op vakantie geweest. Heerlijk als de kinderen genieten van de voorpret: ‘Auntie, I’m looking forward to camp with you,’ I can’t wait’, ‘I want to sleep next to you’! Elke keer dezelfde vragen over wanneer we gaan, wat we gaan doen, hoelaat we gaan, hoe we gaan, enzovoorts.

Grote schoonmaak hebben we hier en daar ook al gehouden. De voorraadkast is helemaal leeggehaald en grondig schoongemaakt. De playrooms zijn uitgezocht en schoongemaakt. Wat een hoop spullen (en rommel!) komt er dan naar boven. Met zoveel werkers en kinderen veroorzaak je een hoop rommel. Om de kakkerlakken buiten huis te houden, hebben we boven dan ook een flink schoonmaakrooster en heeft iedereen z’n eigen taak. De beesten die je desondanks af en toe tegenkomt zijn werkelijk afschrikwekkend.

Doordat er nogal wat veranderingen gaande zijn in het gaan en komen van kinderen zijn de kinderen hier nog steeds erg druk mee. Ook omdat de Kerst met alle familiegevoelens eraan komt, wordt dit versterkt. Kerst vier je tenslotte met je familie. Hartbrekend als een moeder niet op komt dagen om haar kinderen op te halen. Of een kind wat verlangt naar een gezin en ziet dat haar vriendinnetje met haar zusje en broertje teruggaat naar haar moeder, maar zelf niemand van haar familie heeft die naar haar omkijkt. Of een kleine jongen die elke keer wel weer positief nieuws verzint of bedenkt dat zijn moeder komt, terwijl zijn moeder nog nooit op bezoek is geweest. Dat zijn echt momenten dat je alles wil doen om deze kinderen te helpen en je ze het liefst mee zou willen nemen naar Holland. Dat vragen ze trouwens soms ook of ze mee mogen in de koffer naar Holland… Nu de kerst eraan komt, wordt het behoren bij een familie nog meer versterkt. Andere verhalen van kinderen over wat ze hebben meegemaakt, blijven

Ondertussen zijn wij als team best wel in een decemberstemming. Op 5 december hebben we met ons Nederlandse team ‘Santaclaus’ gevierd. Rare gewoonte die Hollanders, vonden de kinderen. Desondanks smaakten de kinderen de ware Hollandse ingevlogen pepernoten en speculaas delicious :). Verder gebeuren er upstairs leuke dingen als met z’n allen onder de heldere sterrenhemel slapen, engelenacties, filmmarathons, dinner met alle aunties en huismoeders om de teamspirit te versterken; we genieten met elkaar.

Op Cape L’Agulhas heb ik vorige week op het meest zuidelijkste puntje van heel het continent Afrika gestaan. Daar komen de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan bij elkaar. Indrukwekkend hoe mooi de natuur daar is! De weg ernaar toe was ook prachtig. Je passeert echt allerlei soorten landschappen met allerlei kleuren, hoge en lage bergen, wijngaarden, boomgaarden, meren. Als je de lijn door zou trekken naar beneden, kom je uit op Antarctica. Blijf ik toch liever in het momenteel warme Zuid-Afrika! Wat dan opeens heel duidelijk en concreet wordt, is psalm 125 waar beschreven wordt dat, net zoals er bergen rondom ons zijn, de Heere rondom Zijn volk is – van nu aan tot in eeuwigheid.

Op 5 december is hier Dé Zuid-Afrikaans anti-apartheidstrijder, Nelson Rolihlahla Mandela overleden. Een apart idee dat je dan zelf in Zuid-Afrika bent. We hebben er niet veel van gemerkt. Vlaggen die halfstok hangen en door president Zuma is er afgelopen zondag in de kerken een dag van nationale rouw aangekondigd. In de grote steden waren wel optochten en herdenkingen. Volgende week zondag wordt de laatste eer bewezen tijdens een staatsplechtigheid en begrafenis. Dit alles gebeurt in de Oostkaap, terwijl wij in de Westkaap zitten.

Erg confronterend was de townshiptour door ‘Langa’; de oudste township rondom Kaapstad, die stamt uit 1927. Onze gids was een jongeman die zelf ook in deze township opgegroeid is en momenteel leeft. Hij heeft ons in een paar uur alle kanten van deze township laten zien. Bewonderenswaardig hoe hij ook de positieve kant van een township naar voren liet komen. Mensen kennen elkaar en leven als het ware in een gemeenschap. Sociale controle werkt positief en deze township was redelijk veilig. Wat ik elke keer weer beschamend vind is de geschiedenis van Zuid-Afrika, waarvan je elke keer weer aspecten hoort. De rol die Holland hierin gespeeld heeft is triest. Tijdens de apartheid moest de zwarte bevolking in het bezit zijn van een ‘dompas’ (alsof zwarten dom waren). Deden ze dit niet, of als een benodigde toestemming om in een bepaald gebied te vertoeven ontbrak, konden ze worden gearresteerd en gevangen gezet.
Onze gids nam ons mee naar verschillende woonomstandigheden: van de armste tot de ‘Beverly Hills’ van Langa. Naast deze ‘gewone’ huizen en de armste omstandigheden waar mensen wonen in grote containers, zit nog geen 50 meter. De armste omstandigheden zijn elke keer weer shockerend. Niet voor te stellen dat je met zoveel mensen in zo’n kleine ruimte leeft. Bijvoorbeeld in tijdelijke woningen, waar mensen met hele families leven in zo’n grote container van 6 vierkante meter. Een bed, een kookstel, een kast; meer staat er niet. Deze woningen worden ‘tijdelijk’ toegezegd. De realiteit is dat mensen er meer dan zeven jaar al wonen. Ze wachten totdat ze een ‘shack’ toegewezen krijgen. De moed zou je ontbreken. Ook waren er een soort hostels waar eerst 3 mannen per kamer woonden. Na een tijd trouwden deze mannen en nu wonen ze daar met hele gezinnen. Je hebt dan met 3 gezinnen een leefruimte van 8 vierkante meter. De kids moeten op de grond slapen, 3 volwassenen in één bed. Een groot probleem zijn daarom ook de tienermoeders. Je kan je voorstellen dat je weinig privacy hebt en alles meekrijgt van je familieleden. Daarnaast ook het alcoholisme. In grote tonnen wordt gingerbeer gebrouwd en in kommen van 5 liter verkocht voor ongeveer een euro. De armoedigste omstandigheden hebben we ook gezien. In een klein krotje met zand op de vloer, geen water, geen elektriciteit. De gids vertelde over ratten die 's nachts komen en de kinderen bijten die op de grond slapen. Of regenbuien die komen en het krotje onder water doen staan. Of vuur dat ontstaat door de dichte bebouwing en alles in één keer weg doet vagen... Wat een leven heb je dan, zo onvoorstelbaar!.
Het proeven van de lekkernijen van de township was ook een belevenis. De versgebraaide stukjes lamslever met vet smaakten prima. Daarnaast lagen ook overal schapenkoppen; dat is hier een lekkernij: als ze gekookt en wel zijn, noem je ze ‘smilies’. De ingewanden lagen overal en ik vond het nogal bloederig. Ook de tong van het schaap schijnt heerlijk te zijn. Dit gaat me toch iets te ver :). Onderweg kwamen we langs een traditionele kerkdienst van de Zevende Dag Adventisten. Een kerk vol met zingende mensen: prachtig! Al met al was het een interessante, confronterende en leerzame tour. Waarom die grote verschillen? Hoe kunnen mensen in zulke omstandigheden leven? Wat voor een toekomst hebben de kinderen? Hoe zijn zulke problemen op te lossen? Het houd je wel bezig en zet je stil bij de rijkdom en voorspoed die wij hebben.

Ik wens jullie weer alle goeds toe in deze koude decembermaand.

Liefs Willemijn
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordon’s Bay 7151
South Africa