Goeie Hoop

Ha lieve mensen,

Na een aantal heerlijke weken, heb ik weer een hoop meegemaakt. Het leven in Zuid-Afrika blijft verrassend en afwisselend. Ga er maar weer even voor zitten :)

Allereerst heb ik een aantal vakanties achter de rug. Samen met de fam. Van Olst heb ik een paar dagen doorgebracht in Stellenbosch en omstreken. Genieten en relaxen! Samen met Hankie heb ik een geweldige week gehad. We hebben een soort trip gedaan en zijn vanaf Stellenbosch naar Swellendam, Oudtshoorn en Knysna geweest. We hebben zo'n 1500 km gereden. Hoe dan ook: Zuid-Afrika is en blijft echt prachtig! We hebben ons onderweg verwonderd over de prachtige uitzichten; van wijnvelden, uitgestrekte velden, gigantische bergen, uitgehakte, ruige rotsen, struisvogelfarms, bossen, droge gebieden – de verscheidenheid is zo groot! We hebben 3 reisgidsen doorgespit en zo allerlei leuke dingen gedaan, zoals dieren geaaid (cheetahs, olifanten, slang, struisvogels) en gevoerd, een heuse adventure tour gedaan in de Cango Caves (lees: door een tunnel van 27 cm hoog kruipen; en tunnel van 30 cm breed gegaan en door een gladde en steile wand klimmen in een benauwd kleine ruimte), de Swartberg Pass gereden (een prachtige Pass waar je op een grindweg reed en op sommige plekken echt in z'n 1 omhoog moest) struisvogelvlees gegeten, elke avond voor onder de 10 euro uit eten gaan, op een slaapzaal (backpackers lodge) geslapen en gelachen om alles wat je meekrijgt van andere mensen, prachtige stranden gezien, zwemmende hippo's gespot tijdens het diner, nieuwe vrienden gemaakt, en nog veel meer... Het was een heerlijke week. Maar wat is het dan toch ook weer heerlijk om terug te komen bij Goeie Hoop. Alle kinderen kwamen naar de auto gerend en we werden enthousiast begroet met veel drukkies en zoenen. Alle bagage werd meegesjouwd naar boven en ik voelde me weer helemaal thuis. Oh, wat waren een aantal kinderen in het bijzonder blij dat we weer terug waren. Ik kan zeggen dat je zo weer in het ritme van Goeie Hoop komt. Zondag mocht ik gelijk weer aan de slag en koken voor de hele club. Zondagmorgen was zelfs een hele speciale morgen toen er een hond (straathond) op bezoek kwam en de kleine kids de stuipen op het lijf joeg. Met man en macht hebben we geprobeerd hem buiten de gate te houden. Vastbinden met allerlei verschillende touwen had geen nut – hij beet alles kapot. Opsluiten in een zelfgemaakte shack ook niet – daar brak hij weer uit. Slaan of een eind wegbrengen ook niet, hij kwam steeds weer terug. Toen hij ’s morgens het konijn in mijn aanwezigheid opvrat, had ik het al helemaal gehad met hem. Het loslopende varken (de laatste van alle varkens hier) was zijn volgende prooi. Gelukkig wist één van de kinderen er aardig mee om te gaan en is hij ’s middags naar het asiel gebracht. Als je de peuters bang wil maken, hoef je alleen maar te zeggen dat de hond eraan komt; dan vliegen ze al in je armen! 
Na de zomervakantie hier zijn er weer een aantal kinderen teruggekomen bij Goeie Hoop. Voor hen is dat natuurlijk weer een hele omslag en verandering. Kleine J. van 7 kan nog wel eens koppige streken hebben. Op een ochtend was ik samen met Arjanne bij een atletiekwedstrijd van de school in Temperance Town. Een hele kunst trouwens om hier structuur en overzicht in te krijgen. Leuk om deze organisatie eens van de zijlijn te bekijken. Leerkrachten die schreeuwen, moeders die helemaal uit hun dak gaan voor hun kinderen en dan alle fatsoen en beleefdheid vergeten, kinderen die door elkaar lopen en rennen – het was een belevenis op zich. J. wilde niet mee terug en moest hiervoor gestraft worden. Laat ik daarna nou de kinderen van de andere scholen op moeten halen en opeens J. op de weg zien rennen, richting de snelweg. Mijn eerste reactie was direct de auto stoppen en er achterna rennen; dit bleek geen nut te hebben. Gelukkig had ik al iemand opgehaald van school en samen hebben we J. weer in de auto gekregen. Wat een verdriet, boosheid en onmacht zat er in haar. Na liefdevol en duidelijk met haar gesproken te hebben, gaat het nu gelukkig weer veel beter. Ze weet dat het goed met haar moeder en grote zus gaat en ze weet dat ze ter zijner tijd weer bij haar moeder gaat wonen in Grabouw.

Wat erg bijzonder is om mee te maken is het adoptieproces van onze kleine M. Haar nieuwe ‘mammy en daddy’ uit Amerika zijn afgelopen week aangekomen met hun drie kinderen en hebben haar met liefde omringd. Van te voren is er al een fotoboekje gekomen wat ze meerdere keren heeft gelezen en bekeken. Ze wist de namen al van haar nieuwe broertje en zussen en was er vol van. Vooral dat ze een 'daddy' kreeg was bijzonder! M. is nu al een aantal dagen met ze mee geweest om aan ze te wennen. Zo bijzonder om te zien hoe ze in dit gezin wordt opgenomen. Dat M. geadopteerd is, is echt speciaal. M. heeft het Foetaal Alcohol Syndroom (FAS) en aids. Doordat haar moeder alcohol heeft gedronken, heeft M. hersenbeschadigingen; haar ontwikkeling loopt achter. Toen ze hier kwam, was ze als een muurbloempje en sprak weinig. Nu lacht ze, knuffelt ze je, praat ze (over ‘butterply’s’ en ‘ailplanes’) en kan ze heerlijk spelen met poppen en andere kinderen. Haar ontwikkeling is gestimuleerd door verschillende therapieën; ze is gegroeid tot een prachtig mooi meisje! Ik zal haar gaan missen. Ook zijn er vorige week 3 kids weer bij hun moeder gaan wonen. Hopelijk kan deze moeder de zorg weer op haar nemen en verdient ze genoeg om haar kinderen te onderhouden. We blijven voor ze bidden!

Gisteren zijn er weer 2 nieuwe kinderen gekomen bij Goeie Hoop; een meisje van 12 en een jongen van 10. Bijzonder, want de oudste 2 meiden wachten al zo lang op een meisje van hun leeftijd en hebben er vaak om gebeden. Ze waren dan ook vol er van en riepen vol blijdschap uit dat hun gebeden verhoord waren! De jongen had er erg moeite mee om hier te blijven en moest met man en macht vastgehouden worden – het meisje ontfermde zich ook over hem. Het verdriet bij deze kinderen is altijd moeilijk om te zien. Aan de ander kant ook blijdschap omdat ze hier beter af zijn dan thuis in een oud krotje met alleen 2 matrassen, ook is er drugs in het spel. Hopelijk gaan ze zich hier gauw thuis voelen en krijgen ze hier hun eigen plekje.

Bijzonder: vandaag over 3 maanden zit ik alweer in Nederland en over tweeënhalve maand hopen Peet en Joost hier te arriveren. Heel soms heb ik wel even het verlangen om lekker thuis op de bank bij de kachel te zitten met vaders en moeders, even heerlijk piano te spelen, even met Peet bij tante Greetje kletsen, even de kleine Carlijn bewonderen van Els, even het nieuwe huis van Gerlinde bekijken en nog zoveel meer. Maar aan de andere kant wil ik hier ook nog lang niet weg. Ik kan het niet voorstellen om hier voor altijd weg te gaan in mei en dan nooit meer terug te komen. Daarom heb ik al bedacht dat ik zeker weten nog een keer terug wil naar Zuid-Afrika – is het niet voor het mooie land, dan wel voor Goeie Hoop!

Oja, de laatste 2 weken heb ik helaas geen post ontvangen. Dit zal ik jullie niet kwalijk nemen en zal ook vast niet aan jullie liggen: de postkantoren zijn hier aan het staken. Hopelijk laten ze niks verloren gaan – wij blijven in ieder geval stug bijna elke dag eventjes langs het postkantoor rijden om te vragen of er post voor ons is...

Veel liefs,
Willemijn

PostNet suite 80
Private bag X4
Gordon’s Bay 7151
South Africa

P.S. Helaas kan ik geen foto’s plaatsen bij deze blog omdat mijn laptop ermee opgehouden is en ik deze blog vanaf een andere computer plaats. Hopelijk wordt hij gauw gemaakt - ik ben benieuwd voor hoelang ik hem kwijt zal zijn! Als je foto’s wilt zien; op Facebook staan er genoeg.