Eerste weekje South-Africa :)

Haaaa lieve mensen in Holland,

Ik heb zooooooveel te vertellen dus ik kom gauw met een nieuwe blog om al mijn nieuwe ervaringen en ontmoetingen te delen. Laat ik beginnen met het feit dat ik me hier al best wel thuis voel en dat ik het errug naar m’n zin heb en geniet van de natuur en de cultuur van Zuid-Afrika. Het weer is fantastisch, de kinderen zijn spontaan en (meestal) lief en de natuur is gigantisch mooi. Ook is het mooi om te zien hoe we hier met elkaar ervoor zorgen dat de kinderen hier een thuis hebben. Ze ontvangen liefde en aandacht en horen over God en Zijn liefde. Als ik terugkijk, lijkt het echt al lang geleden dat ik thuis afscheid nam en hiernaar toe kwam. Goed teken toch :)

Op zondagmorgen zijn we met de kids naar de kerk geweest. Het volgen van het Afrikaans en het stilhouden van de kids vergt best veel energie, dus echt luisteren zit er nog niet echt in. De kids houden erg van knuffelen, aaien en kroelen dus ik kan mijn aandacht hier wel kwijt en kom zelf ook aan mijn aandacht, haha. ’s Avonds zijn we met de vrijwilligers naar een Engelse kerk geweest. Mooi om te zien hoe open en eerlijk mensen daar naar elkaar zijn. We werden erg gastvrij ontvangen en hebben we gelijk contacten gemaakt voor een rondleiding door Stellenbosch en een wijnproeverij, jumjum. ’s Middags ging ik mee de werkers ophalen en wegbrengen naar hun huis (in de krottenwijken). Gigantisch, daar heb ik echt mijn ogen uitgekeken. Echt bijzonder om te zien in welke omstandigheden mensen leven. De huisjes zijn van golfplaten en voor grote gedeelten gewoon open. Overal op straat zie je mensen/kinderen/honden rondlopen. Rotzooi wordt gewoon op straat gegooid en op elke hoek van de straat staat ongeveer een braai en zijn mensen gezellig aan het braaien. Je bent daar nooit alleen, echt een wereldje apart. Je hebt hier wel bekijks als blonde Hollandse dame moet ik zeggen. Van de relaxtheid die deze mensen uitstralen, kunnen wij nog heel wat leren denk ik.

Vanaf maandag ben ik ingewerkt en heb ik steeds meer meegedraaid in de roosters rondom het Goeie-Hoophuis. Er zijn zoveel verschillende taken. Je hebt de peuterafdeling, dit zijn momenteel 6 peuters van 1, 2 of 3 jaar. Met hen ben je erg druk. Als er weer een nieuwe auntie is, moeten ze natuurlijk wel even testen hoe die is. Pfiew wat kunnen 6 peuters druk zijn en je uitproberen (lees: opzettelijk ondeugend en vervelend zijn). Vooral als je ze allemaal in bad moet doen en weer moet aankleden; hier moet ik nog wel enige routine inkrijgen hoor. Verder zijn het echte droppies die veel liefde, aandacht en structuur nodig hebben. Je kan ze al echt kleine dingen leren en leuk met ze spelen.

De oudere kinderen zijn ook echt leuk. Hen kan je lekker plagen, leuke gesprekken voeren en natuurlijk ook knuffelen en kroelen. Ze zitten uren op je schoot, vlechten je haar, aaien je armen (auntie, you had a lot of hair on your arms, it’s really soft!!), voelen aan je haar nagels (auntie, you had very long nails, you had to cut them). Ik heb al een vlechtje in m’n haar die zo strak zit dat ik hem er alleen uit kan knippen.. Maandag hadden de kinderen nog een dagje vrij dus hebben we een watergevecht gehouden en was het een groot feest buiten, echt gezellig! Ik ben al meegeweest de kids naar school brengen. 6.30 uur moet je in de car zitten, 8.00 uur ben je klaar. Nu we met z’n vieren (vanaf morgen met zn vijven) zijn doe je dit 1 of 2 keer in de week. Met een aantal kinderen ben ik meegeweest naar horseriding, mooi om te zien hoe deze kinderen genieten van zulke activiteiten. Met een peuter ben ik meegeweest naar de clinic in Gordon’s Bay voor motorische ontwikkelingstherapie. Daar gaat het er echt bijzonder aan toe: wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Wij waren extra vroeg gegaan omdat je anders eeecht heel lang moet wachten. Rond half 8 waren we er al, de behandelaar kwam zelf om 8.00 uur pas binnen. Na 2 uur wachten waren we aan de beurt. De volgende keer nog vroeger gaan dus. Na ons lag er ook al een stapel papieren van de wachtende mensen. Hopelijk hebben zij een dagje vrij ingeroosterd:) De therapie zelf was echt goed voor M. We hebben goed opgelet, zodat we ook zelf met haar kunnen oefenen om haar motoriek en ontwikkeling te stimuleren.

Oja het rijden in de car is ook echt giga wenne, alles is natuurlijk omgedraaid. Op het begin deed ik nog weleens de ruitenwissers aan in plaats van de richtingaanwijzers, best hilarisch. En als je wil afslaan, kijken wij in Holland altijd eerst links en dan rechts en dan links. Hier is dat dus niet zo; precies andersom. Met grote kruispunten moet ik ook echt nog goed kijken van welke baan moet ik nou nemen. Wat wel leuk is, is dat je hier lekker asociaal kan scheuren, die Afrikanen nemen de regels niet zo nou. Hellingtrekken kan ik ook al, ik word een heus ervaren chauffeuse. Als je hier trouwens vanaf de supermarkt (pick and pay) wegrijdt, komen er eerst allemaal parkeerwachters naar je toe om ze een fooi te geven want ze hebben je echt goed geholpen met parkeren (wijzen, gebaren, zwaaien, enz.). Op een normale parkeerplaats staan zo bijna 10 mannen om hun geld te verdienen met de fooi die ze ontvangen, bizar!

Van de natuur heb ik ook eeeecht genoten. Ik ben bij het strand/baai van Gordon’s Bay geweest, gigantisch wat een mooie natuur en wat een uitzichten. Zie de foto’s ook. Het is hier zo onbewerkt en puur. Je kan hier echt zo een hele poos rustig zitten en kijken naar al het moois en schoons :D. We hebben 2 zeehondjes gezien en allemaal salamanders. Vandaag zijn we in de Franschhoek geweest (jaja, een dagje vrij met z’n allen). Wat een mooie rit hebben we daar gehad, je rijdt daar echt door de bergen en ziet zoveel mooie dingen. We hebben onderweg nog apen gezien die daar gewoon in de blote natuur rondlopen, leuk toch! In een soort wijngaard bij een beekje hebben we gepicknickt en later nog bij het strand liederen gezongen. Die vrije dagen schijn je hier wel echt nodig te hebben om even helemaal los te zijn van je werk. Ik slaap natuurlijk boven het kindertehuis en je staat altijd stand-by. Als er iets is, wordt er wel even naar boven geroepen of je wil komen.

Het laatste wat ik nog kwijt moet, is het eten en drinken. Dit is opzich te doen, al is het water echt niet te drinken. Wees maar blij en dankbaar dat jullie gewoon onbeperkt kraanwater kunnen drinken wat ook lekker is. Dat mis ik wel hoor. Het is hier thee of ranja maar dan wel met een nasmaak van iets viezigs. Wij eten met de kinderen mee, dus de huismoeders koken voor ons. Je kan wel bedenken dat als je voor 40 man moet koken, dat niet echt bijzonder voortreffelijk is. Ach ja, je went eraan.

Nog bedankt voor de leuke reacties op mijn vorige blog, superleuk om wat van jullie te horen. Oja, voor het geval jullie mijn adres vergeten zijn (hint hint hint):

Willemijn Knulst
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordon’s Bay 7151
South Africa

Heel veel liefs en een dikke drukkie (die krijg ik hier heeeel veel op een dag) uit Zuid-Afrika van Willemijn.